Phúc-Yau!

Om inspiratie op te doen voor een nieuwe column ben ik laatst naar het plaatsje Phùc-yau in Vietnam vertrokken. Er scheen daar iemand rond te fietsen met een schaap op z’n rug, daar wilde ik natuurlijk het fijne van weten. Allereerst wist ik niet eens dat Vietnamezen konden fietsen, laat staan dat ze zich trappend voortbewegen op twee wielen met een herkauwend hoefdier op de schouders. Dat moest ik dus met mijn eigen ogen gaan zien.

Ik had er wel een foto van bestudeerd welke ik gezien had op wtf.nl, maar dat kan natuurlijk gefotoshopt zijn. Met dat programma kunnen ze volgens mij zelfs van Viola Holt nog een lekker wijf maken… oké, oké, puntje voor jou, dat gaat misschien wat te ver, maar je snapt dat ik de drang voelde om dit fenomeen zelf te onderzoeken. Ik moest de authenticiteit kunnen vaststellen.

In Nederland maak je dat eigenlijk niet mee, even ’s-ochtends met je schaap naar de bakker fietsen voor een halfje wit, hooguit in Marnehuizen. Daar doen ze wel meer vreemde dingen met schapen. Een tijdje terug nog had Aaldrik Siepe er eentje volgeblaft op de provinciale weg. Gek genoeg keek daar niemand meer van op.  “Derkje!... ik heur net det Aaldrik geminschaep hit gehad mit Leopold, die ooi van Hindrik en Tietje Grevinga”...” Valt mie nait of!, Tjakko Vinkemulder gisteren ook al toen die nie terech kon bij din raamnegerin oet Appingedam”.

Als eerste ging ik met de foto naar een drijvende markt in de Mekongdelta nabij Ho Chi Minhstad, vragen aan de kooplieden of ze de man met z’n schaap herkenden. Je zou zeggen dat het een nationale volksheld moest zijn en inderdaad, de eerste de beste tandeloze met een kek hoedje op aan wie ik de foto liet zien kukelde van enthousiasme zowat uit zijn drijvende toko. Het lukte de man nog net om z’n Vietnamese handel droog te houden.

Nhi-hu ong heette die man naar wie ik op zoek was en zijn schaap Bian-thuy, wat letterlijk geheimzinnige vriendschap betekende. Volgens de marktkoopman zaten ze al een tijdje ondergedoken in de Cú Chi tunnels vanwege alle publiciteit. Vroeger lieten ze zich regelmatig samen buiten zien, zaten ze een loempiaatje te tjappen bij de Bamboeboom in hun woonplaats en deden ze als het goed gesmaakt had een wheelie als bedankje als ze wegreden. Vonden ze geweldig die Vietnamezen. Gingen ze van klappen en zo.

Nadat ze vorig jaar de ronde van Vietnam gewonnen hadden konden ze echter niet meer fatsoenlijk over straat. Er werden T-shirts van ze verkocht, overal moesten ze handtekeningen zetten. Vietnam’s Got Talent wilde Nhi-hu Ong zelfs aanstellen als jurylid, alleen hij weigerde. Hij had genoeg van alle aandacht! Zo bijzonder was het allemaal toch niet?! Hij vertelde dat als hij een pakkendrager gehad had, hij Bian-Thuy daar wel op had meegenomen. Had Gers Pardoel daar een liedje over kunnen schrijven, maar hij had de Vietnamese pegels niet voor een pakkendrager, dus daarom fietste hij met Bian-Thuy op z’n rug.

Na een tijdje door het tunnelcomplex van Cú Chi gestruind te hebben en enkele tunnelbewoners gesproken te hebben, bleek dat ze inmiddels weer naar hun woonplaats vertrokken waren. De volgende dag kwam ik daar aan. Al na een half uurtje zag ik ze zitten in kleermakerszit voor een houten huisje op palen, zaten ze samsam een vispotje te verslinden. “Hey luitjes, kunnen jullie zo eens een stukje voor mij fietsen? Ik ben er namelijk een column over aan het schrijven”. Direct staken ze allebei hun middelvinger naar me op en zeiden: ”Phúc-Yau!” (wat vermoedelijk zoiets betekende als Fuck You!), gingen ze als de bliksem naar binnen en deden ze snel de deur dicht.

Alternatieve Olympische Spelen

Het zit er weer op, maar van de Olympische spelen krijg je wel inspiratie, zeker als schrijver. Zo kwam ik op het idee om alternatieve Olympische spelen te organiseren. Volgend jaar zomer gaat, als alles mee zit, de eerste editie van start. Om je alvast een indruk van dit meerdaagse sportfestijn te geven, zal ik hier alvast een tipje van de sluier oplichten. Nadere berichtgeving volgt te zijner tijd.

De 100 meter Croqs. Dit wordt niet zomaar een hardloopwedstrijd, integendeel. Voor diegene die niet bekend zijn met Croqs, schaam je! En voor wie Croqs draagt, schaam je des te harder! Het gaat hier namelijk om de opvolgers van de Jezus Christoes S(ch)andalen (destijds gewaagd en door sommigen helaas nog steeds gedragen schoeisel uit het begin van onze jaartelling). Rennen zo hard je kunt op kekke- en kleurrijke instappers voorzien van een extra goed profiel, met of zonder Jibbitz. Om hier 100 meter op te sprinten moet je van goeden huize komen. Ik verwacht dat er veel huismoeders, truckers, tandartsen en verpleegsters aan de start zullen verschijnen.

Vogelstoten. De kunst hierbij is om een vogel, om het even welke soort, met één optater op z’n snavel, knock-out te flappen. Zelf heb ik laatst nog geoefend op een vadsige Oehoe in Vogelpark Avifauna, hoofdzakelijk omdat dit creatuur mij zo bijdehand aan zat te kijken met z’n gapende Oehoe-ogen. Toen dacht ik, “Fuck-you bolle!” en plofte eerst voor de lol mijn vuist in z’n Oehoe-uilenpens, hoestte die een braakballetje op. Direct daaropvolgend pulseerde ik mijn andere knuist treffend op z’n Oehoe-laadklep. Die had meneer de Uil vast niet zien aankomen. Viel die zo achterover van z’n stok af, helemaal lam, niet normaal. Komende week ga ik mijn techniek nog wat bijschaven op een struisvogelboerderij. Vooral tijdens de balts als ze een diepe, krachtige galm ten gehore brengen (klinkt vergelijkbaar als Mongoolse keelzang) schijnt het lastig te zijn om ze goed te raken, maar ik ga het gewoon proberen.

200 meter Hinderslag. De bedoeling van deze zwemsport is om je tegenstander op alle mogelijke manieren te verhinderen om verder te zwemmen. Alles is toegestaan. Dus voor het betere knietjes en ellebogenwerk moet je hier zijn. Kooigevechten behoren na het zien van deze sport waarschijnlijk tot het verleden. Tandentuffende eindbazen Semmy Schilt en Peter Aerts hebben zich zelfs al ingeschreven. Badmutsen zijn overigens verboden bij dit Neerlands badbutsen.

Patroonspringen. Bij deze nieuwe sport doen de mensen uit het publiek ook mee. Het wordt een interactief spektakel, dus hardcore buurthuisborduurgleufdieren, dit wil je niet missen! Via een speciale app kan je al je kruissteek- en kustom Krafts borduursels uploaden. Vervolgens wordt hier door alle andere guerillabreiende poldergangsters op de tribune op gestemd. De vijf beste patronen moeten vervolgens achter elkaar door de deelnemers gesprongen worden. Een computer tekent met behulp van een aangesloten digitale camera het patroon, degene met de snelste tijd en de minste fouten heeft gewonnen.

Enkele andere onderdelen van dit aankomend evenement zitten momenteel nog in de ontwikkelingsfase, dus sja, wat moet je dan? Stoppen met schrijven is een optie…

Mart-Smeets-Moeheid

Ik ga nu iets heel geks zeggen, want als de man die de rendiertrui van Scandinavië naar Nederland gehaald en groot gemaakt heeft dat kan (het iets heel geks zeggen dus), dan kan ik dat ook en daarom doe ik het. Ik leid aan M.S.M., Mart-Smeets-Moeheid (mag ik Mart zeggen?) en ook al een flinke tijd, maar dit (dus dat van die flinke tijd…, ja?... Kan je me nog volgen?) dames en heren, dit is minder relevant. Ik hoor u al denken en dan denkt u vast, ja wat denk je dan… Hoezo? Nou, dat zit zo.

Ik heb het orakel Smeets ge-analized en ontleed en ben na langdurige overpeinzingen tot de volgende conclusie gekomen. Wij (als in “Wij Nederlanders”) (Mart Smeets trawanten begrijpen dit direct) begeven ons allemaal onder Mart’s niveau. Als je Mart’s niveau erkent, zoals de grote Mart dit zelf ook graag iedere ochtend tegen zichzelf in de spiegel zegt tijdens zijn ochtendbetoog, dan doe je nog mee, maar trek je Mart’s zelfbenoemde wisdom in twijfel, dan wordt Mart een groot kind.

Dan kijkt meneer weetalles ineens heel streng over zijn retro brilletje en gaat er een wijzend vingertje de lucht in om zijn woorden kracht bij te zetten. Als niemand kijkt spiekt hij vlug op het briefje aan de binnenkant van zijn pochet en geeft je zonder autocue de ingestudeerde wind van voren, want dat kan Mart, zonder autocue. Hij hoeft het niet te doen, maar hij kan het en doet het ook graag, want alleen grote sportverslaggevers zoals hij kunnen het zonder, dus daarom.

Dan wordt de Mart-disbeliever overspoeld door een tsunami van, ik ga het gewoon zeggen, zelfingenomenheid. Zelfs als Mart weet dat hij geen gelijk heeft, zet hij alles op alles om je toch van zijn gelijk te overtuigen, want hoe je het ook wendt of keert, uiteindelijk heeft betweter Smeets altijd gelijk. Dat weet Mart als geen ander. Op het moment dat de disbeliever denkt “ach man, stik toch ouwe zak!, laat maar zitten!”, heeft Mart je te pakken. Daar is het Mart om te doen. Mart wil graag dat vervelende nare oude mannetje op de televisie zijn en daarna volgt standaard Mart’s vragenvuur.

Hoe voelt het nu om geen gelijk te hebben? Wat ging er door je heen? Zijn je papa en mama ook aanwezig? Hoe ga je dit verwerken? En wat ga je vanavond doen?
 
Het wordt onderhand eens tijd dat deze praatgrage en zelfvoldane zemelaar met pensioen gaat. Als die dag aangebroken is, ga ik een inzamelactie starten van rendiertruien en hiervan een formidabel vreugdevuur ontsteken voor iedereen die Mart, net als ik, een ontzettende eikel vindt.

Paralympische Spelen

Je zou zeggen dat het na het E.K., de Tour en de Olympische Spelen voor dit jaar wel genoeg zou zijn met al dat gesport, dat we het allemaal wel gezien hebben, maar hardcore bankzappers, vergeten we nu met z’n allen niet één bijzonder belangrijk evenement?… Een groots sportief gebeuren wat nog voor de deur staat… Zij het een wat ondergeschoven kindje… Weet je het al?... Denk aan gebrekkig en dan het eerste wat in je opkomt…uhhhm… Lucille Werner?… Bijna!, je bent warm en het komt in de buurt!... DE PARALYMPISCHE SPELEN bedoel ik natuurlijk!

Prima dat er mensen met een beperking zijn die aan topsport doen en knappe prestaties leveren, maar ik wil en kan er niet naar kijken. Het geeft mij een gevoel van leedvermaak, aapjes kijken, dat idee. Als ik kijk naar bloedfanatieke gehandicapten die sporten, krijg ik plaatsvervangende schaamte. Ze willen zo graag, maar ze zullen nooit in staat zijn om het te doen zoals “normale” mensen dat kunnen. Alsof ze dat niet willen respecteren knokken ze vaak nog net wat harder. Bewonderenswaardig. De geestdrift straalt er van af, want het gaat er per slot van rekening om wat men wél kan. Zeg ook nooit dat ze een afwijking hebben, want voor je er erg in hebt word je onderuit getrapt door een of andere gekkie met een beenprothese en terecht!

Het is ook niet mijn bedoeling om deze groep sporters te dissen, maar wat ik bedoel te zeggen is dat als ik bijvoorbeeld naar een partijtje basketbal zit te kijken, ik af en toe ook na een mooie Bounce Pass en de tegenstander door een prachtige schijnbeweging letterlijk op het verkeerde been gezet wordt, (want dat kan bij beperkingsvrij basketbal), een Slam-Dunk wil zien en dat is onmogelijk vanuit een rolstoel. Een polsstok bij het polsstokhoogspringen hoort ook geen twee rode banden te hebben, dat ziet er niet uit. Dat is geen gezicht. Het lijkt me dat het dan ook niet lekker polsstokhoogspringt, dat leid af zou je zeggen, al is dat wel bezien vanuit de beleving van een iemand zonder visuele afwij… beperking.

Als je de Turncoach van een spast bij de brug met gelijke leggers iets aanmoedigend hoort roepen, zo van: “Goed bezig Jongen, je kan het! Denk aan je coördinatie en je motoriek!”, dan zap ik weg. Ik kan dat niet aanhoren. De coach van een blinde Judoka die roept, “Kom op! Nu doorzetten! Laat je tanden zien! Je moet je niet blindstaren op die Goude Plak, Zilver is ook mooi, laat je niet in de kaarten kijken!, Zo ja, Juist! Die offerworp zag hij niet aankomen!”. Ik vind dat onbeschaafd, beledigend. Dat doe je niet.

Blinde lopers worden aangelijnd omdat ze anders van start gaan bij de finish. Lilliputters die de Hink Stap Sprong doen, dat heeft eerder iets vertederends. Dat is Disney gevoel waardig. Voetballen op steunzolen. Schoonspringers die achteloos hun voeten op de duikplank laten staan. Kogelstoten met armprothese ’s. Hordelopers op krukken of met een looprek. Om daar naar te kijken als onbeperkte heb je volgens mij een afwijking of heb je toch een enigszins sadistische aandoening.