Patatje van de Chinees

Ik lees zojuist dat er vandaag 14 jaar cel geëist is tegen Wen L., de man die wordt verdacht van het doden en in stukken hakken van de Amsterdamse snackbarhouder Shu Yung Lam. Dat is een goede zaak. Ik bedoel te zeggen dat het een goede zaak is dat Wen L. gestraft wordt. Die snackbar was een wat minder goede zaak overigens, want zeg nu zelf, ga jij een patatje kopen bij een Chinees?

Nummertje 85 “Babi Pangang Speciaal”, daarvoor wil ik wel naar een Chinees gaan, daar associeer je ze per slot van rekening ook mee, die Chinezen. Mensjes met een gele huid, scheve ogen, zwart bloempotkapseltje en bami of nasi met kroepoek en sambal bij. Nee, een patatje oorlog met een frikadelletje eet ik liever van een typisch Nederlands volkse snackbarhouder.

Zo’n snackbarhouder met een vettig wit, uit-gelubberd T-shirt aan. Zegelringen om z’n vingers, dikke gouden ketting om de nek en een vaal verkleurde tattoo aan de binnenkant op de onderarm waaruit blijkt dat het een mama’s kindje is. “I LOVE MAMA”. Zo stoer en toch zo kwetsbaar; dat wekt vertrouwen op. In zo’n snackbar voel je je veilig als klant, maar als je diezelfde bestelling van een Chinees zou krijgen…

Dat vertrouw je niet als Nederlander. Dan sta je ook niet lekker te bestellen, maar kijk je constant in de weerspiegeling van de vitrine of achterom of er niet toevallig iemand ineens verschrikkelijk opdringerig chinees gaat staan te doen, want dat kunnen ze als geen ander die chinezen. Dan kan je er donder op zeggen dat je als je thuis komt en de papieren zak van je bestelling openscheurt, er toch in plaats van een frikadel ineens een bami-schijf of nasibal in de zak zit, omdat een of andere chinees er kans in heeft gezien om die er vlug even in te schuiven.

Chinezen zelf eten trouwens ook graag zelf chinees. Dat vinden ze lekkel-lekkel. Ik heb ze dat wel eens horen zeggen. Lekkel-lekkel, maar nooit over Nederlands eten. Nederlands, dus met mes en vork in plaats van met dat bamboe eetgereedschap. Geprakte aardappels met vette jus, doperwten en een goed stuk vlees bijvoorbeeld. Dat doen ze niet, daar wagen ze zich niet aan. Boerenkool met worst van de HEMA… dat vinden ze veel te Nederlands, dat is niet Chinees genoeg.

Het liefst zien Chinezen de Hollanders ook chinees eten. Zo van, dat hun eten zo ontzettend lekker is dat zelfs een kaaskop het wil en zo. Dat vinden ze fijn. Als ze dat dan zo jofel vinden, laat ze dan ook lekker op die voet verder gaan en niet proberen om ook onze Hollandse snackbars over te nemen. Hoe komen ze er bij? Dat zou hetzelfde zijn als wij in Shanghai beginnen met een stalletje om koek en zopie te verkopen en na een paar jaar overstappen om een plaatselijke Kantonese Wok-In over te nemen om ook gepofte straathond op een bedje van witte koolbladeren in sojasaus te gaan verkopen.