Mart-Smeets-Moeheid

Ik ga nu iets heel geks zeggen, want als de man die de rendiertrui van Scandinavië naar Nederland gehaald en groot gemaakt heeft dat kan (het iets heel geks zeggen dus), dan kan ik dat ook en daarom doe ik het. Ik leid aan M.S.M., Mart-Smeets-Moeheid (mag ik Mart zeggen?) en ook al een flinke tijd, maar dit (dus dat van die flinke tijd…, ja?... Kan je me nog volgen?) dames en heren, dit is minder relevant. Ik hoor u al denken en dan denkt u vast, ja wat denk je dan… Hoezo? Nou, dat zit zo.

Ik heb het orakel Smeets ge-analized en ontleed en ben na langdurige overpeinzingen tot de volgende conclusie gekomen. Wij (als in “Wij Nederlanders”) (Mart Smeets trawanten begrijpen dit direct) begeven ons allemaal onder Mart’s niveau. Als je Mart’s niveau erkent, zoals de grote Mart dit zelf ook graag iedere ochtend tegen zichzelf in de spiegel zegt tijdens zijn ochtendbetoog, dan doe je nog mee, maar trek je Mart’s zelfbenoemde wisdom in twijfel, dan wordt Mart een groot kind.

Dan kijkt meneer weetalles ineens heel streng over zijn retro brilletje en gaat er een wijzend vingertje de lucht in om zijn woorden kracht bij te zetten. Als niemand kijkt spiekt hij vlug op het briefje aan de binnenkant van zijn pochet en geeft je zonder autocue de ingestudeerde wind van voren, want dat kan Mart, zonder autocue. Hij hoeft het niet te doen, maar hij kan het en doet het ook graag, want alleen grote sportverslaggevers zoals hij kunnen het zonder, dus daarom.

Dan wordt de Mart-disbeliever overspoeld door een tsunami van, ik ga het gewoon zeggen, zelfingenomenheid. Zelfs als Mart weet dat hij geen gelijk heeft, zet hij alles op alles om je toch van zijn gelijk te overtuigen, want hoe je het ook wendt of keert, uiteindelijk heeft betweter Smeets altijd gelijk. Dat weet Mart als geen ander. Op het moment dat de disbeliever denkt “ach man, stik toch ouwe zak!, laat maar zitten!”, heeft Mart je te pakken. Daar is het Mart om te doen. Mart wil graag dat vervelende nare oude mannetje op de televisie zijn en daarna volgt standaard Mart’s vragenvuur.

Hoe voelt het nu om geen gelijk te hebben? Wat ging er door je heen? Zijn je papa en mama ook aanwezig? Hoe ga je dit verwerken? En wat ga je vanavond doen?
 
Het wordt onderhand eens tijd dat deze praatgrage en zelfvoldane zemelaar met pensioen gaat. Als die dag aangebroken is, ga ik een inzamelactie starten van rendiertruien en hiervan een formidabel vreugdevuur ontsteken voor iedereen die Mart, net als ik, een ontzettende eikel vindt.